Hipoterapia jest to terapia osób niepełnosprawnych intelektualnie i/lub ruchowo z wykorzystaniem konia. Z danym pacjentem – jeźdźcem pracuje zespół złożony z hipoterapeuty, osoby prowadzącej konia i z samego wierzchowca. W zależności od schorzenia lub dolegliwości, zajęcia mają przynieść określony efekt np. zachęcić do kontaktu osoby mające problem z nawiązywaniem relacji, wyciszyć dzieci nadpobudliwe, poprawiać równowagę, koordynację ruchową i ogólną kondycję fizyczną, rozwijać sprawność sensoryczną i wiele innych.

Same zajęcia przebiegają w zróżnicowany sposób, gdyż wyżej wymienione cele osiąga się stosując inne formy terapii np. są to zajęcia jeździeckie zbliżone do tych, które możemy obserwować w klubach i ośrodkach, polecenia instruktora i czas poświęcony na doskonalenie poszczególnych elementów dostosowane są jednak do indywidualnych możliwości podopiecznych (terapeutyczna jazda konna). Innym typem hipoterapii jest wykonywanie określonych ćwiczeń ruchowych i/lub intelektualnych na koniu prowadzonym przez pomocnika terapeuty. Czasami pacjent biernie siedzi/leży na końskim grzbiecie, a kołyszący ruch konia i jego ciepło oddziałuje relaksująco i rozluźniająco.

Zdarza się również, że osoby uczestniczące w zajęciach hipoterapii wcale nie dosiadają konia ze względów zdrowotnych lub innych zastrzeżeń. Pracują jednak z koniem czyszcząc go, prowadząc i wykonując inne czynności z ziemi.

 

Rola tej szczególnej terapii jest coraz większa w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Dzieje się tak ze względu na jej kompleksowy charakter obejmujący wpływ na sferę fizyczną, emocjonalną, sensoryczną  ,czy intelektualną pacjenta. Dzięki temu może być wykorzystywana m.in. do usprawniania osób z deficytami ruchowymi, ale także w pracy z dziećmi autystycznymi, z dziecięcym porażeniem mózgowym, Zespołem Downa oraz z pacjentami z szeregiem problemów przystosowawczych. Liczba osób korzystająca z tego rodzaju zajęć z roku na rok rośnie.